ტირე

  ყურადღებით წაიკითხეთ ტექსტი და უპასუხეთ კითხვებს:   თეთრჩოხიანი და შავჩოხიანები      მთის ფერდობზე გამორბის თეთრჩოხიანი მხედარი. მას უკან ყიჟინით მისდევენ შავჩოხიანი მხედრები. ესვრიან თოფებს. თეთრჩოხიანი ციხე-კოშკისაკენ მიაჭენებს ცხენს. ციხე შემაღლებულ ადგილას დგას. თეთრჩოხიანი შიგნით შეასწრებს მდევრებს, ცხენიდან ჩამოხტება, რკინის კარს შიგნიდან ურდულს გაუგდებს და მიხვეულ-მოხვეული კიბეებით ზემოთ აიჭრება. სათოფურიდან ხედავს, როგორ უვლიან ციხეს შავები და ცდილობენ რამენაირად ციხეში შეაღწიონ. თეთრჩოხიანი თოფის სროლით აიძულებს მათ, რომ ციხეს მოშორდნენ. თეთრჩოხიანი ციხის კუთხეში მიაყუდებს თოფს, პურით და ყველით დანაყრდება, პატარა ტიკიდან წყალს მოსვამს და მერცხლების ცქერით ერთობა. მერცხლები კი ჟივჟივებენ და ბუდეებს აშნებენ. მზის ჩასვლის შემდეგ ისევ იწყება შავების იერიში. თეთრჩოხიანი წამოხტება, თოფისკენ წაიღებს ხელს, მაგრამ ერთ ადგილას გაშეშდება: ზედ მისი თოფის ლულაზე, იქ, სადაც წვერით ეყრდნობოდა ციხის კედელს, ორი მერცხალი გამალებით აშენებდა ბუდეს. ცოტაღა...

  იოანე საბანისძეს ,,აბოს წამებაში“, მსგავსად ძველი ქართული ლიტერატურის სხვა ძეგლებისა, განფენილია სიმბოლურ-ალეგორიული აზროვნება. სამეცნიერო ლიტერატურაში ბევრჯერ მიუქცევიათ ყურადღება „აბოს წამების“ I თავში დასახელებულ ღვთის სიმბოლოებზე: „კარ“, „გზა“, „ტარიგ“, „მწყემს“, „ლოდ“, „მარგალიტ“, „მარილ“, „ყვავილ“, „ანგელოზ“, „კაც“, „ღმერთ“, „ნათელ“, „ქვეყანა“, „მარცვალ“, „მატლ“, „მზე სიმართლისა“. წმინდანისათვის მთავარი მაცხოვრის მიბაძვაა, ამიტომ თითოეული ეს სახე-სიმბოლო შეიძლება აბოს ცხოვრების რომელიმე მონაკვეთს, მის ღვაწლს მივუსადაგოთ. კერძოდ:              „მარცვალ“             იესო ქრისტე ერთ-ერთი ქადაგების დროს ყვება იგავს მთესველზე: „აჰა, გამოვიდა მთესველი დასათესად. თესვისას ზოგი მარცვალი გზის პირას დავარდა, მოვიდნენ ფრინველები და აკენკეს იგი.             ზოგი კლდოვანზე დავარდა, სადაც მიწა ბევრი არ იყო და მალე...

ერთხელ - ჯერ გიორგი ათი - თორმეტი წლისა ძლივ იქნებოდა — ერთს მოზრდილს ბიჭს თავისზედ პატარა ბიჭისათვის ქამრის ღილები დაეტყუვნა . მოტყუებული ბალღი ტირილით იჭაჭებოდა და ის კი ღილებს არ უბრუნებდა , გიორგიც მაშინ იქ ყოფილიყო და ბალღებთან ჰთამაშობდა თურმე . ყური მოჰკრა ბალღის გულამომჯდარ ტირილსა . შეიტყო მიზეზიცა და აემღვრა პაწაწა გული . დაანება თავი თამაშობას და მივარდა ღილების დამჩემებელს : მიეცი , რას ემართლებიო . იმას ხელი ეკრა მეტიჩარასათვის და გადაექცია . გიორგი წამომხტარიყო და ქვა დაეშინა . მივარდნოდა ურჩი ბიჭი , ხელახლად წაექცია გიორგი და ცემა დაეწყო . მოშველებოდნენ გიორგის სხვა ამხანაგები , ამოედოთ ქვეშ გიორგის მცემელი , წაერთმიათ ღილები და კარგადაც დაეზილათ . თუმცა პატარა ბალღს დაუბრუნეს წართმეული ღილები , მაგრამ გიორგი კი კარგად იყო დაბეგვილი . ცხვირი გაეტეხნათ და სისხლი სდიოდა . წითელი გულისპირი სულ ჩამოეფხრიწნათ . ცხვირ - პირ - დასისხლიანებული გიორგი , გულისპირ - ჩამოგლეჯილი რომ შინ მი...